นะโมพุทธายะ ภะคะวะโต อิติปิโสภะคะวา อิติปาระ มิตาติงสา อิติสัพพัญ ญุมาคะตา อิติโพธิมะนุปปัตโต อิติปิโสจะเตนะโม คนทั้งหลายรักกู พิศวาสหลงใหล พิสมัยแนบเนื้อ ใจจิตคิดถึงคนึงวิญญา วิชชาจะระณะสัมปันโน อิติปิโสภะคะวา นะเมตตา โมกรุณา พุทเป็นที่รัก ธาให้เห็นเป็นประจักษ์ ยะให้ยินดี ยะละลวยหันตะวา ธาเมามัว พุทพาตัวมาหากูโมมาสมสู่ นะรัก อยู่จนวันตาย โอมละลวยทหาละลวย หญิงชายเห็นหน้ากูงวยงง จงใจรักทักปราศรัย อ่อนละมัยมาหากู สูรู้ว่ากูมาเน้อ เออรักสวาหะ ฤ ฤา ฦ ฦา เอหิ พรหมจิตตัง มาด้วยพระวินัยยัง เถตังติตัง กะระณียังเมตตัง จิตตัง ขันติ มะอิตถีโก อะปุริสา อุมัจจา สะมะณะพราหมณา เมตตา จะ มหาราชา สัพพะสิเนหา จะ ปูชิโต สัพพะสุขัง มหาลาภังราชา โกรธังวินาสสันติ สัพพะโกรธัง วินาสสันติ ปิโย เทวะมะนุสสานัง ปิโย พรหมานะมุตตะโม ปิโย นาคะ สุปัน-นานัง ปินินทรียัง นมามิหัง ฯ
คาถาบทนี้ ทางเมตตามหานิยมประเสริฐนักแล ใช้เสกเครื่องหอมทาตัวก็ได้ เสกสิ่งของต่าง ๆ ให้เขากินก็ได้ แม้คนใจแข็งสักเท่าไหร่ก็ดี ถ้ากินแล้วกลับใจรักเราแล แม้นท่านโกรธให้ภาวนาเข้าไปหา หายโกรธสิ้นแล เป็นคาถาเสกผงมหาราชของท่านอาจารย์เลียบ (เจ้าคุณเทพสิทธินายก) วัดเลา ใช้ทางเมตตาดีนักแล ฯ
คาถาพระโมคคัลลานะ
